Liturgi lagungarriak

A) APAIZAREN MONIZIOAK

AGURRA ETA SARRERA

Arreba eta anaiok, igande honetan hasten dugu, gaur, Abendu santuaren ospakizuna. Jauna badator, eta guk berarengana jasotzen dugu geure bihotza, noiz etorriko zain. Datorrenaren eta etortzen ari denaren maitasuna, onginahia eta bakea zuekin!

Abendu santuaren hasieran, sartu gaitezen geure barrura. Berrialdia nahi dugu. Jauna dena berritzera dator. Bideak ere bestelakoak nahi ditugu. Jaunaren bidea aurrean jarriko zaigu. Geure itxaropena sustraitik berritua sentitu nahi dugu. Itxaropenaren leihoak irekitzen dizkigu gure Jaunak.

Sar gaitezen bada geure barrura eta ireki dezagun geure errealitatea, den bezalakoxea, eta jo dezagun Jaunaren erruki aberats eta berritzailera. Isilune labur eta sakonean, eska diezaiogun Jaunari etorri eta berri gaitzala.

-  Jesus Jauna, munduko argia, ilunpetan bizi diren gizon-emakumeak argitzen dituzuna.

-  Jesus Jauna, gizakien gidaria, zeure herria egi eta justizi bidetik zuzentzera zatozena.

-  Jesus Jauna, biziaren iturria, gure ahultasunaren zauriak sendatzera zatozena.

PREFAZIOA

Jauna badator eta oraintxe egingo dugu etorreraren oroigarria. Esker onez, esperantzaz eta jatortasun ederrean eskertu dezagun datorren Jauna.

GUREAITA

Jainkoaren seme eta alaba bezala, sentimendu berean bat eginda, eska dezagun Jaunaren Erreinuaren etorrera.

HONA HEMEN

Hona hemen Jainkoaren Bildotsa, dena berritzen duena, gure ezinak espero duen Mesias askatzailea. Zorionekoak etorreraren mahaira gonbidatuok.

B) IRAKURGAIEN MONIZIOAK

1) Profetek Israel erori eta moteldu hari egiten zizkioten adierazpenak, esperantzazko mezu dira guretzat ere, haientzat bezalaxe. Guri ere Salbatzaile baten etorrera agintzen zaigu, Dabiden etxeto ondorengoaren etorrera.

2) Gure bidea, gure bizitza, Jaunaren azken etorrerarako prestaera da. Prestaera hori nolako sakontasunez eta arduraz bizi behar dugun esango zaigu irakurgai honetan.

HERRI-OTOITZA

Gure fede eta itxaropen osoaz, eska dezagun Jaunaren etorreraren berrialdia munduarentzat eta Elizarentzat, eta geuretzat. [Eska dezagun etor dadila Jauna, kantatuz:

Zatoz, arren, Jauna.]

- Gerrak, diktadurak, arrazakeria, gosea eta pobrezia, indarkeria eta irainak, emakumeen kontrako tratu txarrak eta injustizi mota guztiak buka daitezen munduan eta gure herrian... Egigun otoitz.

- Fedearen argiak indartu dezan borondate oneko gizon-emakumeen sendotasuna, beren bizia besteen zerbitzuan jartzen jarraitzeko... Egigun otoitz.

- Elizak eta kristau bakoitzak, Erreinuaren esperantzaren testigantza eman dezagun geure biziera eta lan berrituaz... Egigun otoitz.

- Gogoan izan ditzagun gogorkeriaz hildakoak eta kaltetuak. Siriako jende errukarria izan dezagun bihotzean. Denentzat bakea ekar dezan Abendu santuak. Egigun otoitz.

- Jaunaren etorrera prestatzeak itxaropenez bete ditzan sufritzen dutenak, gaixoak, lotuak, eta gu guztiok... Egigun otoitz.

Zatoz, bai, Jesus Jauna. Urra ezazu zerua eta zatozkigu ondora. Berri ezazu gizon ororen barrua. Zu baitzara gure anaia, bidelaguna, Aitarekin eta gurekin bvizi zarena gizaldi eta gizaldietan.

HOMILIA

Senideok, «hurbiltzen ari da zuen askatasuna». Berriro ere Abenduan prantatu gara itxaropentsu. Jauna badator. Eta gutxi-asko, gure belarrietan nobedade gertatzen da dei hau, Jaunaren etorreraren deia. Zuk nobedadea espero al duzu? Zure bihotzak salto egin al du, Jauna badatorrela eta? Ezeren eta inolako berrialdirik espero al duzu, aizu? Ba... «hurbiltzen ari da zure askatasuna».

Gauzak zahartu egiten zaizkigu eskuartean. Jardunaren poderioz zahartzearen gusturik eza nagusitzen zaigu bizitzan. Liturgi urte eder askoa eman dugu elkarrekin. Zenbat aldiz elkartu garen Jainkoaren hitza entzuteko, Eukaristia ospatzeko, gogoeta egiteko, elkarri itxaropena esateko... Zenbat aldiz! Baina ez al daukazu halako inpresio sakona: bizitzaren nondik norakoak aspertuta bazeneuzka bezala, bizitzeak bere ahogustu gozoa galdu balizu bezala, zure jarduerak eta sufrimenduak eta maitasunak eta sentidurik ez balute bezala. Ez daukazu era horretako inpresioa? Baietz esaten duzu? Bizitza zahartu egin zaigu eta astinaldi berritzailea jo beharra daukagu!

Gure herrira begiratu eta... Ematen du sendabidea gertu bezain urruti daukagula. Zenbat kostatzen zaigun oinarrizko jarrera garbietan elkarri leku egitea! Zenbat kostatzen zaigun batak besteari onez begiratzea! Gure gizarte-bizitza bera ere zahartu egin zaigu, gaiztotu, mindu! Eta, jakina!, gure herri honek ere Abenduaren astinaldi berritzailea behar du! Bai horixe!

Eliza. Gure elkartea. Kristau elkarteaz ari naiz. Bakarka eta herri bezala ikusi dugun hori, aldaketa handirik gabe esan beharko genuke geure elkarteez. Gure batzarrek ba al dute bizirik? Gure eliz harremanak, benetan maitasunezkoak, adiskidetuak al dira? Gure gatzak ez ote du bere gazitasuna galdu. Ez ote gara bihurtu, mundua berritzeko inolako indarrik ez duen elkarte zozo eta motel? Gizartea berritu esan dut, baina gure elkarteek ere badute zer berritua eta zertan berritua! Eta, gainera, Elizak beste erakunde guztiek baino arrazoi gehiago du berritze honetan sinesteko!

Eta giro horren edo giro horien aurrean, Abendua. Nolabait esateko, koska bat estuago lotu beharko dugu geure ahalegina, Abenduaren ariketa askatzailean sartzeko. Israeldarrek urruti ikusten zuten beren askatasuna, baina Jaunaren hitzak erne jarri zituen. Gaur ere, hainbeste gauzaren kateetan, nekez sinets dezakegu egunsenti berri batean. Baina, Jaunaren hitzak bere deia egin digu. «Badatoz egunak». 

Gertatzera doanaren ezaugarriak ez ditugu izarretan eta aparretan bilatu behar; geure barrura eta geure ingurura begiratzea aski dugu. Gure lasaikeria, alde batetik, eta askoren estuasuna, bestetik; gure gehiegia, alde batetik, eta besteen miseria, bestetik; gure eskubide-eskakizun neurrigabea, alde batetik, eta besteei ukatzen dizkiegun eskubideak, bestetik; gure duintasuna neurtzeko molde zabalak, alde batetik, eta besteenak neurtzeko molde murritzak, bestetik; gure segurantzi beharra, alde batetik, eta beste askoren izua, bestetik; gure soberakinak non ezkutatu ez dakigula borrokan gu eta beharrezkoa non aurkitu ez dakitela asko eta asko... Gure zibilizazio zuzenkontrakoaren kontraesan odoltsuak. 

«Erne» esan digu Jesusek. «Ez dakigula geure burua moteldu eta toteldu gehiegikeriaz, jan-edanez, gehiegikeriaren kezkaz». Abenduak arindu egin nahi digu bizitza. Alferrikako lotura eta pisuak gainetik kendu nahi dizkigu. «Badator Jauna». Esnatzeko ordua da. Zer bizi dugun galdetzeko garaia da.  Geure bizi-kalitateaz galdetzeko ordua da. Geure harremanen egiaz azterketa egiteko unea dugu. Jaunaren etorrera epai gertatuko baitzaio gure gezurrari eta gure faltsokeriari.

Zer da, baina, erne jartzea? Nola jarri eta nola bizi erne? Bigarrenean San Paulok esan duen bezala: elkar-maitasuna eta guztiekiko maitasuna gainezka biziz. Maitasuna da Jaunaren aurrean bakea eman diezagukeen jarrera eta jarduera. Maitasunak garbi dezake gure bizitza Jaunaren etorreraren aurrean. Maitasun-ariketa da erne eta adi bizitzeko aukera bakarra. Izan ere, gure loak lagun hurkoa ez ikustera ekarri gaitu. Gure loak, injustizia normaltzat hartzera ekarri gaitu. Gure loak, normaltasun osoz besteek behar dutena geuretzat pilatzera ekarri gaitu. Eta gure munduan gosea eta miseria arintzen eta ezabatzen ez ditugun bitartean, Abenduak gure loaren arduragabean egingo digu ihes. Eta ezingo dugu ospatu ez Abendua eta ez Eguberri.

Apaltasuna eta egizaletasuna eskatzen zaizkigu Abenduan. Ezin dezakegu gehiago luzatu gezurretako egoera. Jaunaren etorrerari ezin diezaiokegu ihes egin. Askatasunaren pozetan burua altxatu nahi baldin badugu, geure hondamendiaren aitortzan burua apaldu beharra daukagu. Abenduak bere eskutik eramango gaitu Eguberriko edertasun betera. Abendu gabeko Eguberririk ez dago. Jarri gaitezen erne eta adi, Jaunaren etorrerari pobreen presentzian antzemateko. Jar gaitezen erne, Jaunareen etorrerari pobreen ateak irekitzeko. Eta etorriko da, etortzen ari da, etorri da.

Goazen Abenduko mahai santura. Jesus hementxe datorkigu etorrera apalean, betiko etorrera aintzatsurako erne jar gaitzan. Ireki dezagun apaltsunean gure bihotz aspertua eta berak piztuko gaitu bizitzara, berritasunera, egiara, eguzki berrira.