Liturgi lagungarriak 

A) APAIZAREN MONIZIOAK

AGURRA ETA SARRERA

Ongietorriak denok Igandeko ospaketara. Ondasun guztien Jauna zuekin!

Gure batzarra, Jaunaren deiari ematen diogun iganderoko erantzuna da. Jaunaren hitza etzutean eta haren dohaina jasotzean, fedezko erantzuna ari gara ematen.

Ba al da aberastasun beteagorik eta ederragorik? Zabal diezaiogun gure bihotza Jaunari, bere ontasun ederrenez bete gaitzan eta gure eguneroko bizitza ere fedezko erantzun bihur diezaiogun.

Jainkoaren deiari ez diogu beti behar bezala erantzuten, hori badakigu. Horregatik, ospaketaren atarian, Jaunaren errukiari bere babesa eskatzen diogu.

- Jesus Jauna, gu aberasteko behartsu egin zarena. Erruki, Jauna.

- Jesus Jauna, gure ondasunik ederrena zaituguna. Kristo, erruki.

- Jesus Jauna, dena utzi eta zuri jarraitzeko deia egiten diguzuna. Erruki, Jauna.

PREFAZIOA

Geure barrurik gordeenean esker onaren kantua sortu behar dugu. Horrela bakarrik izango du Eukaristi otoitz honek indarra eta giharra. Ospa dezagun Jaunarekin bat egitearen poza.

GURE AITA

Behartsu garela jakinez, baina gure ustea behartsuak goratzen dituen Jaunarengan jarriz, esan dezagun denok batera:

IRAKURGAIEN MONIZIOAK

1) Zoriona non dago? Ondasunetan? Jakindurian? Zintzoaren aukera garbia da. Eta gurea, gure aukera, zein da?!

2) Jainkoaren Hitzak barrura jotzen du, bizia emanez. Onartzen ez badugu, ordea, epaia gertatzen da.

HERRI-OTOITZA

Orain bat egin dezagun guztion otoitz zabalean. Otoitz egin dezagun gizon-emakume guztien alde, Elizaren alde, gure herriaren alde, geure alde.

• Elizaren alde eta bera osatzen dugun guztion alde: gure bizitzaren ardatz Jesu Kristo eta beraren Berri Ona izan ditzagun, eta ondasunen eta agintearen grinaz ez gaitezen bizi.

• Beren bizitza besteen zerbitzura eman dutenen alde:  Espiritu Santuaren poza eta indarra izan dezaten beti.

• Ondasunak dauzkatenen alde: jakin dezaten ez daukatela beren ondasunak nolanahi erabiltzeko eskubiderik, jende asko gosez eta beharrean bizi den bitartean.

• Gaisoen eta sufritzen ari diren guztien alde; lur berrien bila dabiltzan etorkinen alde:  beren egoera itxaropenez bizitzeko behar duten barne-bakea izan dezaten.

• Gu guztion alde: hemen Eukaristian adierazten dugun senidetasuna eta maitasuna, eguneroko bizitzan bizitzeko prest egon gaitezen.

Entzun, guztion Aita, eskabide hauek. Ase gaitzazu zure errukiaz eta gure bizitza poztuko diguzu. Hala eskatzen dizugu Jesu Kristo gure Jaunaren bitartez.

HOMILIA

Adiskideok: entzun ditugun hitz hauek eta Jesusek adierazi duen postura honek, egundoko indarra dute beren barruan. Jesusen hitz hauek ez dira azpiko aldetik, isilean bezala, pasatzekoak. Banan-banan irakurtzeko eta hausnartzeko hitzak dira. Gutxi gora-behera badakigula zer dioen, eta ertzetik ospa egitea, postura errazegia eta gezurtia izango litzateke. Eta guk ez dugu postura horretan ezkutatu nahi.

Jesusen proposizioa edo eskaintza, erabatekoa da, bai ala ez. Jesusekin ez dago bai eta ez ibiltzerik, erdipurdika, «erdibide goxo eta erosoetan». Jesusek bere jarraitzaile izan nahi dutenei egiten dien eskaintza, serioa da eta, jakina, ederra, oso ederra. Eta Jesusekin berarekin topo egitetik sortzen den eskaintza da. Hemen ez dago teoria eta doktrina gehiegirik. Jesusekin topo egiten duzu eta barrutik harrapatua, joa, ukitua, sentitzen zara. Berarekin topaketa pertsonal bat gertatzen denean, ebanjeliokoari sortu zitzaion galdera sortzen zaizu: «Maisu, zer egin behar dut?». Eta hortxe dator eskaintza, proposizioa. Jesusek garbi asko esango dizu non daukazun beraren jarraitzaile izateko eragozpenik sendoena: dirua, ondasunak, gauzak eta segurantza ematen digun guztia (famili bizitza bera ere izan daiteke Jesusi jarraitzea eragozten duen segurantza, Pedrori esan dion bezala).

«Mandamentuak betetzea ez da gutxi», esango didazu akaso. Beste perfekzio horiek ez dira guztiontzakoak, aginduta dagoena betetzea erraza balitz bezala! Aizu, nik ez dut esan gutxi denik. Jesusek «maitasunez begiratu zion» mandamenduak bete zituen ebanjeliokoari. Baina, bada beste maila bat. Bada Jesusek eskaintzen duen beste biziera bat, beste proposizio bat: Jesusen jarraitzaileak ez dira konformatzen mandamentuak betetzearekin. Jesusen jarraitzaileak badakizu nortzuk diren? Ahalmena, altxor paregabea, topaketarik bikainena, Jainkoaren erreinua dela ikusi dutenak. Eta, ondorioz, daukaten guztia behartsuei eman eta Jesusi jarraitzen diotenak. Jainkoak badu hori gertarazteko ahalmenik. Jainkoak badu pertsona bati bere erreinua ondasun berdingabeko bezala ikustarazteko edertasunik!

Begiratu besterik ez daukazu: Pazko ondorengo kristau elkarteak, lehenengo elkarteak ez zuen aski ikusi mandamentuak betetzen zituen elkarte izatea.  Lehen kristau-elkarteak garbi ikusi zuen, mandamentu betetzaileak baino gehiago zirela; bizitzeko estilo berri baten adierazle ziren. Horregatik, sentiera eta pentsaera berbera dute, daukaten guztia guztientzat daukate, inork ez dio berea deitzen daukanari. Hori da mundu honetan bizitzeko estilo berria! Eta galdetzen dut: ez ote da hauxe lehenengo irakurgaiak aipatu digun zentzu ona? Zentzu estimagarria, maitagarria. Ondasun eta edukibehar guztiak baino gozoagoa eta gizaegileagoa? Bai, noski!

Hortxe dago eskaintea, entzule fededun. Eskaintza hortxe, bizi, eder, txokante... eta erakarle ere bai! Denok sentitzen dugu barruan zerbait sekretua, gordea: horrela behar luteke gauzek! Baina... betiko gure «baina hegomotzak». Baina guztiak hor badaude ere, ezin gaitezke hitz honen aurrean «pasoka» ibili. Eta Jesusen dei hau gutxienez gure bizitzarekiko galdera bihurtu behar dugu. Jesusen jarraitzaile baldin bagara, ezin geldi gaitezke, mandamentuak betetzen ditugula esanez. Bada gehiagokorik!

Beste ezeren aurretik, aurrena txalo bat jo behar dudala uste dut: dena utzita erreinua zerbitzatzen ari direnentzako txaloa. Badira laikoak, erlijioso/erlijiosak, apaizak, dena utzi eta behartsuen zerbitzura jarri direnak, erabat jarri ere. Berdin zait hemen izan edo hirugarren munduan izan. Kristau izateko eta munduan aritzeko estilo berria hortxe dago! Bistaratu duten jestoa ere hortxe dago! Erakutsi duten fede-giharrea ere hortxe!

Hori egitea agian urrutitxo ikusiko dugu, ezta? Baina, entzun dugun Jainkoaren Hitzaren aurrean, gauza bat ikusi behar dugu: ezin geldi gaitezke ondasunen distirarekin itsututa. Ezin bihur gaitezke erosotasunaren bilatzaile amorratu. Ezin erori gaitezke diruzale grinatsu izatearen morrontza lotzailean. Ekonomi arazoak gordinak dira, larriak zenbaitetan. Lanik eza, eskasia, segurantzarik eza. Jende asko dabil arduran. Eta bestaldetik, gizartearen aurrean posizio bat, maila bat erakutsi beharrak ere borrokan jarri gaitu. Lana egin, irabazi, gastatu, lan gehiago egin, gehiago irabazi, gehiago gastatu... inoiz azkeneko muturra ikusten ez zaion soka luzea. Eta hori, kristau garelakoan! Mandamentuak betetzen ez ditugu ba!?

Hemen galdera asko dago, adiskidea! Zer egiten dugu geure diruarekin? Ba al dakigu gure ondasunak ez direla gureak eta Jainkoaren erreinua aurkitzea eragozten digutela? Egiten dugun gastu asko beharrezkotzat jotzen dugu: hala al da? Gure beharra baino gorriagoa ez ote inguruko behartsuren baten beharra? Eta hau guztia perfekzio handitzat baldin badaukazu, beste erako galdera egingo dizut: ari al zara dei honetara hazten? Edota, lehen baino diruzaleagoa aurkitzen al duzu zeure burua? Asisko Frantzisko baten ibilbidea bestelakoa izan zen: ezer galtzekorik ez zeukanean, pobreen aldeko apustua egin zuenean, libre egin zen, erabat libre, edertasun beteko libre!

A! eta bukatu aurretik gauza bat esan nahi nizun: hemen ez da ezer galtzen, hemen erreinua irabazten da. Hemen gizatasunaren neurri zabalago eta askatuagoak ikusten dira. Horrelakoxea da Jesusen eskaintza! Ba al zatoz estilo berri honetan bizitzera!?

Eukaristiak ager diezagula Jesusekin topo egitearen aberastasun bikaina!