Liturgi lagungarriak

A) APAIZAREN MONIZIOAK

AGURRA ETA SARRERA
Jesu Kristo gure Jaunaren grazia eta Jainko Aitaren maitasuna eta Espiritu Santuaren batasuna, izan bitez zuekin!

Abuztuaren erdian elkarrekin biltzen gara iganderoko festara. Jesus berpiztuak bere argitara biltzen gaitu, bere hitzez eta dohainez gure sinesmena indartzeko. Jesusek proposatzen digun bidea ez baita erraza eta erosoa.
Eukaristi ospakizun hionetan elkarbanatu dezagun gure sinesmena. Lagun diezaiogun elkarri Jaunaren Hitza entzun eta Jesusen bidean aurrera egiten.

Ekin diezaiogun gure ospakizun honi. Hasteko, jar gaitezen Jainkoaren aurrean eta eska dezagun gure bizitzarentzako errukia.

-    Jesus Jauna, galdua zegoena bilatzera etorria. Erruki, Jauna.
-    Jesus Jauna, gu askatzeko bizia eman duzuna. Kristo, erruki.
-    Jesus Jauna, sakabanatuta dabiltzan seme-alabak elkartzen dituzuna. Erruki, Jauna.


PREFAZIOA
Etorri gara gure ospakizunaren une nagusira. Jainkoarengana jaso behar dugu geure bihotza esker onetan. Jaunak eman digu bizia eta berak askatu gaitu gaitzaren loturatik. Berak eman digu Jesu Kristo, guretzat janari eta Erreinurako gidari izan dadin.


GURE AITA
Jesu Kristok irakatsi digun bezala, orain, Jaunartu aurretik, esan dezagun ausardia ederrez.




B) IRAKURGAIEN MONIZIOAK
1) Jeremias profetak, bere misioarekin leial jokatu nahi izan zuen eta Jainkoaren mezua hots egin. Horrek ekarri zizkion ondorioak entzungo ditugu orain.
2) Joan zen igandean Abrahan eta arbasoen fedezko testigantza gogorarazten zizkigun Hebertarrei egindako epistolak. Gaur gure fedea biziki eta adorez bizitzera gonbidatzen gaitu, gure aurretik fededun izan direnei jarraituz.



HERRI-OTOITZA
Aurkez diezazkiogun gure eskariak zeruko Aita onari.

•    Eliza errukizko sukalde izan dadin, sufritzen duten guztiak jaso eta gozatzeko.

•    Apaizek eta gainerako zerbitzari guztiek, kristau-elkartea maitasun handiz zerbitza dezaten, eta Jainkoak bedeinka ditzan beren lanean.

•    Gure Jaunak indartu ditzan, beren fedeagatik edo justiziaren alde lan egiteagatik erasoa nozitzen dutenak.

•    Elkar gorroto dutenak saia daitezen adiskidetzeko bideak urratzen eta errazten.

•    Eukaristia honetan parte hartzen dugun guztiok ahaleginak egin ditzagun gero eta kristau alaiagoak izaten.

Entzun, Aita ona, gure eskari apal hauek. Isur ezazu zure maitasuna munduko gizon-emakume guztien gainera. Hala eskatzen dizugu Jesu Kristo gure Jaunaren bitartez.



HOMILIA
Betiko historia, entzule jator, betiko kontua! Jainkoaren Hitza adierazten duen pertsona isilarazi egin nahi. Eta Jeremias gizajoa hor ikusten dugu lotua, isilarazia. Jeremias berak ere nahiagoko zuen, aukera eman izan bazitzaion, herriaren belarriak gozatzeko hitz gustagarriak esatea: dena ongi zihoala, dena ongi aterako zela, lasai bizitzeko... Baina, Profetak badu bere barnean zomorro bat, sakon-sakonetik Jainkoaren ahotsa esatera behartzen duena. Profetak, Jainkoaren Hitza esan beharra sentitzen du. Horregatik, Profetaren eginkizuna ez da "bakeak egitea" edo entzun nahi litzatekeen hitz gustagarria esatea. Profetak ez ditu ondorenak neurtzen, Profetak Jainkoak agindutakoa esaten du. Eta esaten duena, entzuleari gusta lekioke edo ez. Bakezko hitza izan daiteke edo ez. Baina, Jainkoarena esateak ematen dio profetari bere nortasun berezia.

Eta, noski, hortxe sortzen da borroka. Izan ere, munduak ez du Jainkoarena entzun nahi. Munduak bere bideak eta bizilegeak eratuak dauzka. Munduak ez du, beraz, Jainkoari kasurik egin beharrik sentitzen: bere segurantzak, bere bizipozak, bere atseginak, bere balioak... Eta horietan itsuturik, ez da jabetzen besterik badela eta baliorik nagusienak eta gizatiarrenak, Jainkoaren bidetik eskura etortzen zaizkiola. Eta, gainera, ez du nahi inork kontra egiterik, bakoitzak egin dezala nahi duena. Ez du ametitzen bere sisteman inork ziririk sar dezan.

Baina, zer nahi duzu? Jainkoak kontra egiten dio munduari. Mundua deskuidatua dabil. Munduak zorion-iturri jotzen dituen bideak, ez dira egiazkoak, engainagarriak dira. Bide horretatik, baliabide horietatik, ez da zorionik sortzen; batez ere, pobreentzat ez da zorionik sortzen. Eta profeta-hitzak gordin eta seko jipoitzen du mundutarraren postura jainkogabea. Ez kontra jartzearen gustuz, gezurra salatu beharrez baizik. «Sua jartzera etorri naiz». Jesus ez da etorri lurrean bakea jartzera. Hitz gogorrak direla? Jesus ez dago bakearen kontra. Baina ezin du berak lasai onartu munduaren bide okerra, batez ere pobreak engainatzen dituen bide gezurrezkoa.

Eta Jesusek bere bidea erakutsi du. Azken boladako igande guztiotan esan digu non dagoen gizon-emakumeon segurantza. Dirua, ondasunak, lasaikeria, atseginkeria... ez dira egiazko segurantza. Jesusen jarraibideak bakarrik sortzen du giza bihotza baketzen duen segurantza. Eta Jesusen bideak eta munduak aldarrikatzen duen bideak ez dute zer ikusirik, pentsatuko duzunez. Eta borroka, zatiketa, konpondu ezina sortzen da. Jesusen bideak, Profetaren jarrerak, munduko bideen hutsa salatzen du. «Etxe batean hiru biren aurka, aita semearen aurka, ama alabaren aurka». Horra etenaren sua. Jesusek ez du zatiketa maite, baina zatiketa hori ezinbestekoa da. Jesusen jarraitzaile izateak badu, bere barnean, munduaren postura atximurkatzen duen zerbait.

Gaur ere, gure mundu honetan ere, Jeremiasi gertatua, Jesusek esana, gertatuko zaigu kristauoi. Kristau bakoitzak Profeta-bokazio hori baitarama berekin. Profeta-punttu hori. Eta beti ere Jainkoaren bidea bizitzeak eta adierazteak, adiskideak sortu ordez, ihesa sortuko digu inguruan.

Eta hemen sortzen den giroa ez da hain samurra. Begiratzen duzu ingurura eta gehienak beste bide batetik ikusten dituzu. Gehienek ez dute Jainkoaren biderik aintzakotzat hartzen. Eta hortxe sortzen zaizkizu zalantzak: gehienak kontra, eta ez ote dute arrazoi? Bide onetik ote nabil? Merezi ote du beti kontrara ibiltzeak? Ez ote da hobe munduarekin besotik helduta joatea? Eta arriskua, lehenengo kristauena bera: etsitzea, arnasa galtzea. Izan ere, luzaroan kontrara bizitzeak badu bere nekea. Denoi maitagarriago zaigu besteekin, ingurukoekin, bat etortzea. Baina, sasikonponketa lortzeagatik, kristauak ez du Jainkoaren borondatea salduko.

Eta hau guztia ez da arazo handietarako bakarrik. Eguneroko gauza txikietarako ere bada. Gure afizio edo zaletasunak, gure denborapasak, gure gastuak, gure azaldu beharrak, ikasketak... zer irizpideren araberakoak ditugu? Gehienen itxura-bidetik al gabiltza? Merezi al du kontrara ibiltzea? Izango duzu ondoan zure jokaerak ulertuko ez dituenik. Izango da, seguru asko, oso arraroa zarela esango duenik. Teilatupe berean bizi denen batek ere ez ditu beharbada zure bideak ulertuko! Gerta daiteke eta gertatzen da!

Horretatik galdera: Nola iraun? Nola eutsi fedearen bideari? Nola segi etsi gabe? Bigarren irakurgaiak ez du galtzeko hitzik. «Honenbeste testiguren hodei-erdian gaudenez gero, utz ditzagun zama guztiak eta inguratzen gaituen bekatua; eta joan gaitezen, eraman handiz, dagokigun borrokaldira, sinismenaren iturri eta helburu den Jesus gogora erakarriz. Honek ere, izan zezakeen atseginaren ordez, gurutzea eraman zuen, lotsakizuna gutxietsirik; eta Jaungoikoaren aulkiaren eskuinaldean jarririk dago». Hor daukazu Jesusen bidea, bera aintzaren askatasunera eraman zuena, munduak onartu nahi ez duena. Eta, Jesusen azken ona ikusteak eta hausnartzeak, eutsiko dizu fedean sendo, erori gabe. «Ez etsi, ez galdu kemenik». Oraingoz Profeta-eginkizuna mingarri eta zail gertatzen bazaizu ere, badator atsedenezko garaipena. Jesus bera testigu.

Horra, entzule fededun, bidea. Mundua alde edukitzeko esperantzak galdu. Eta, gainera, ez litzateke hori oso seinale ona izango. Jesusen bideak ez dizu munduan adiskide asko sortuko. Baina, nori jarraitzen diogun kontuan izanik, ez dugu horretaz gehiegi harritu behar. Aurrera egin behar dugu. Eta aurrera egiteko indarra eta espiritua, Eukaristiak emango digu. Jan dezagun eta garaipena ospatu. Goazen gero profetaborroka sendoa egitera. Kristo garaile aitortzen dugunok, Beraren garaipena jasoko dugu.